آرمان، عباس (۱۳57 ش)

داستان‌نویس و روزنامه‌نگار
مؤلف: حسین رهیاب (بلخی)
جلد اول، ویراست دوم

عباس آرمان در سال ۱۳۵۷ ش / ۱۹۷۸ م در سوریه متولد شد (جعفری، ۱۳۷۵: ۳). او در سال ۱۳۶۲ ش  به ایران کوچید و در دوران تحصیل به داستان‌نویسی روی آورد (جعفری، ۱۳۷۸: ۷). او در ابتدا با نام خانوادگی‌اش «جعفری» شناخته می‌شد، ولی سپس «آرمان» را برگزید. آرمان از سال ۱۳۷۳ ش داستان‌نویسی را به‌ صورت جدی دنبال کرده و شماری از داستان‌هایش در مطبوعات مهاجران مقیم ایران چاپ شده است (جعفری، ۱۳۸۲: ۱۰).

از فعالیت‌های مطبوعاتی او در خارج از کشور می‌توان به عضویت در شورای نویسندگان مجلۀ امین، سردبیری نشریۀ پیامبر و مجلۀ صدای زن و همچنین مسئولیت بخش داستان دفتر ادبیات افغانستان در حوزۀ هنری مشهد اشاره کرد (موجانی، صدقی، راهدار، حسین‌زاده، علی‌زاده، ارغون‌چینار و یارقین، ۱۳۹۴: ۱۹۳). آرمان در سال ۱۳۸۱ ش به کشور بازگشت (جعفری، ۱۳۸۲: ۱۰) و در مراکز مختلف فرهنگی مشغول فعالیت شد. در کابل با برخی نهادهای مدنی چون اتاق فکر افغانستان و مؤسسۀ تساوی همکاری داشته است. عضویت در مؤسسۀ ادبی دُرّ دَری کابل و مدیریت فصل‌نامۀ ادبی آن مؤسسه به نام «دُرّ دری» که شش شماره از آن منتشر شده است، از دیگر فعالیت‌های او در کابل است.

آرمان قریب به یکصد داستان کوتاه، چندین فیلمنامۀ کوتاه و چند رمان نوشته است. کتاب پشت پلک ثریا را که مجموعه داستان‌های او در دهۀ هفتاد است، نشر عرفان در سال ۱۳۸۲ ش در تهران منتشر کرده است. آرمان داستان بلند گل‌های سیاه را در سال ۱۳۸۳ ش (محمدی، ۱۳۸۵: ۴۴) و داستان بلند دوردست را در سال ۱۳۸۴ ش در کابل منتشر کرده است. آخرین مجموعۀ چاپ‌شدۀ او تاکنون (۱۳۹۶ ش) صبح روز عید است که در سال ۱۳۸۸ ش از طرف دفتر ادبیات افغانستان در کابل چاپ شده است. همچنین یک مجموعۀ داستان از نویسندگان جوان افغانستان با عنوان نفس عمیق به کوشش او در سال ۱۳۹۶ ش چاپ شده است. از میان فیلمنامه‌های آرمان، یکی به کارگردانی انجنیر لطیف احمدی در سال ۱۳۸۲ ش به فیلمی به نام «سنگسار» تبدیل شده، دیگری با عنوان «نُه‌سالگی مهتاب» به کارگردانی مهدی محمدی در سال ۱۳۹۱ ش ساخته شده است. آرمان خود، در بهار سال ۱۳۸۷ ش فیلم داستانی «خانه دور است» را برای دفتر سازمان ملل متحد کارگردانی کرده است. از میان آثار آرمان رمان گل‌های سیاه در مسابقۀ ادبی وزارت اطلاعات و فرهنگ، مقام دوم را در سطح کشور به دست آورده است. همچنین داستان کوتاه «دقایق کابلی» در مسابقۀ ادبی سال ۱۳۸۵ ش برندۀ جایزۀ نخست کشور شده است. آرمان تحصیلات خود را تا مقطع ماستری روابط بین‌الملل در کابل ادامه داده است. او اکنون (۱۳۹۶ ش) علاوه بر فعالیت در یک مؤسسۀ ادبی به نام «مرکز فرهنگی افغانستان»، مدیریت بخش اطلاعات و ارتباط عامۀ «ادارۀ امور» ریاست جمهوری افغانستان را نیز به عهده دارد.

منابع: آرمان، عباس. مصاحبۀ اینترنتی حسین رهیاب با عباس آرمان. تابستان ۱۳۹۵ و بهار ۱۳۹۶؛ جعفری، عباس. (۱۳۷۸). «من عشق زمینی را دوست دارم». [گفتگو با هفته‌نامۀ همبستگی، سال اول، شماره ۳۶]. ص ۷؛ جعفری، عباس. (۱۳۸۲). «عباس جعفری هم کابلی شد». [گفتگو با فصلنامۀ خط سوم. شماره ۳ و ۴] ص ۱۰؛ جعفری، عباس. (۱۳۷۵). «گفت‌وگو با عباس جعفری». [گفتگو با گلبانگ. سال اوّل، شمارۀ ۹]. ص ۳؛ محمدی، محمدحسین. (۱۳۸۵). فرهنگ داستان‌نویسی افغانستان. تهران: شهاب ثاقب؛ موجانی، سیدعلی. صدقی، سولماز. راهدار، سیدحمید. حسین‌زاده، بصیراحمد. علیزاده، حسین‌علی. ارغون‌چینار، علی و یارقین، محمدحلیم. (۱۳۹۴). فرهنگ شخصیت‌های معاصر افغانستان. تهران: عظام.