بانگ کلاغ /Bâng_e_Kalâğ/
باور مردمی
مؤلف: حسن‌رضا فهیمی
جلد اول، ویراست دوم
بانگ کلاغ / زاغ نشانۀ شوم بودن این صداست. مردم هزاره بر این باورند که اگر کلاغی روی درختی بنشیند و یا در حال پرواز بانگ دهد، خبر ناگواری خواهند شنید. به باور برخی، شاید شوم‌بودن وجود کلاغ و هم‌چنین بانگ آن، ریشه در داستان هابیل و قابیل داشته باشد.
معمولاً در میان هزاره‌ها بانگ کلاغ نوک‌سیاه نشانۀ خبر ناگوار است و بانگ کلاغ نوک سرخ نشانۀ آمدن خبر خوش تلقی می‌شود (احمدی، ۱۳۹۶). کودکان هزاره هنگام شنیدن بانگ کلاغ نوک سرخ این سرود را می‌خوانند: «زاغ زاغ! دهانت پر از شکر. احوال خوش بیَر (بیار)».
در بعضی مناطق، صدای زاغچه نیز نشانۀ شنیدن خبر ناگوار است ولی بانگ زاغچه عمومیت بانگ کلاغ در همه مناطق را ندارد. (شریفی، ۱۳۹۶). باور این است که زاغچه هرگاه روی بام خانه بنشیند و بانگ دهد، صاحب‌خانه دچار مصیبتی خواهد شد.
منابع: احمدی، عصمت‌الله. (۱۳۹۶). مصاحبۀ اینترنتی حسن‌رضا فهیمی با عصمت‌الله احمدی. ۲۰ قوس ۱۳۹۶؛ شریفی، علی‌مدد. (۱۳۹۶). مصاحبۀ حضوری حسن رضا فهیمی با علی‌مدد شریفی. مشهد. ۲۰ قوس ۱۳۹۶.
