بابلی /Bâboli/

قوم، شاخه‌ای از دای‌فولاد

مؤلف: محمدحسین فیاض

جلد اول، ویراست دوم

ٰبابلی، فرزند مَکنَک، یکی از شاخه‌های دای‌فولاد در شمال ولسوالی مالستان از توابع ولایت غزنی است. این شاخه حدود ۳۰۰ خانوار نفوس دارد و دارای هشت تولواره به این نام‌هاست: تُورِیْ، پازَیْ، بازار، غُلامْ‌بایْ، فَیْضُ‌اللّه، آشُورُّمَّدَ (عاشور محمد)، زَرْگَرا و پَیِن‌مَّدْ (احسانی، ۱۳۹۶).

جدا از شاخهٔ یاد شده، از بابلی به‌عنوان یکی از شاخه‌های بیسود (بهسود) نیز نام برده شده است (بیلیو، ۱۳۹۱: ۸۲). میتلند، خاورشناس غربی که کتابش را در سال‌های ۱۸۷۸ تا ۱۸۸۹ م (پیش از سقوط ارزگان و اطراف آن به دست سپاه عبدالرحمان خان) نوشته، اظهار داشته‌است که هزاره‌های خَتای، به نام بابُلی یاد می‌شوند و آنان در همسایگی تِیرین و دِهراوُد در قندهار و یا در همسایگی این دو منطقه زندگی می‌کنند (میتلند، ۱۹۹۷: ۱۹۶).

منابع: احسانی، رجب‌علی. (۱۳۹۶). مصاحبۀ تلفنی محمدحسین فیاض با رجب‌علی احسانی. ۴ دلو ۱۳۹۶؛ بیلیو، ایچ. دبلیو. (۱۳۹۱). پژوهشی دربارهٔ قوم‌شناسی یا اتنوگرافی افغانستان. ترجمهٔ لعل‌زاد. کابل: سعید؛ میتلند، پی. جی. (۱۹۹۷). تحقیقی دربارهٔ هزاره‌ها و هزارستان. ترجمهٔ اکرم گیزابی. قم: مرکز فرهنگی نویسندگان افغانستان.