اش‌خوجه /Aŝxōja/
قوم، شاخه‌ای از طایفۀ دای‌کلان
مؤلف: محمدحسین فیاض
جلد اول، ویراست دوم
اش‌خوجه / آش‌خوجه / هشت‌خواجه یکی از شاخه‌های دای‌کلان در ولسوالی تالَه و بَرفَک در ولایت بغلان است (نبی‌زاده، ۱۳۶۵: ۳۷). اَش‌خواجه یکی از اولادهای علی، فرزند قولو، فرزند قولنی است و برادرانش الدی، خوشرود و خودگی نام دارند (اعتمادی، ۱۳۷۴: ۲۳۱). حدود هزار خانوار از این شاخه در درۀ وادو واقع در ولسوالی تاله و برفک و حدود صد خانوار از آن‌ها در دهنۀ غوری و شُلُکتُو در همین ولسوالی زندگی می‌کنند و همگی شیعۀ اسماعیلیه هستند. این شاخه در سلسلۀ تباری به هزاره‌های شیخ‌علی می‌رسد و تیره‌های شیخ‌علی در تاله و برفک به شاخه‌های علی‌جم و کَرَم‌علی شهرت دارند (عطاش، ۱۳۹۶).
حیدرعلی جاغوری، نویسنده و پژوهشگر تاریخ هزاره از حضور هزارۀ اَش‌خوجَه مربوط به هزاره‌های قارلوق در جاغوری هم نام برده، اما مشخص نکرده است که در کدام قریۀ جاغوری ساکن هستند (جاغوری، بی‌تا: ۲۴۹). گفته شده است در ولسوالی دوشی نیز هزاره‌های اَش‌خوجَه زندگی می‌کنند (دلجو، ۱۳۹۲: ۲۲۴).
منابع: اعتمادی، عوض‌علی. (۱۳۷۴). شیرداغ، قطعه‌ای از هزاره‌جات. چاپ اول. مشهد: بی‌نا؛ جاغوری، حیدرعلی. (بی‌تا). هزاره‌ها و هزاره‌جات باستان در آیینۀ تاریخ. بی‌جا. بی‌نا؛ دلجو، عباس. (۱۳۹۲). تاریخ باستانی هزاره‌ها. کابل: امیری؛ عطاش، بسم‌الله. (۱۳۹۶). مصاحبۀ اینترنتی محمدحسین فیاض با بسم‌الله عطاش. ۳ جدی ۱۳۹۶؛ نبی‌زاده، محمدعوض. (۱۳۶۵). اتنوگرافی هزاره‌ها. کابل: مطبعۀ دولتی.
