امینی، محمدسرور (۱۳۱۲ تا ۱۳۹۰ ش)
عالم دینی و متنفذ اجتماعی
مؤلف: محمد اکبری (علامه)
جلد اول ویراست دوم
محمدسرور امینی فرزند رسول در سال ۱۳۱۲ ش در قریۀ غوچان از توابع ولسوالی شارستان ولایت دای‌کندی به دنیا آمد. سال‌های کودکی و نوجوانی را در شارستان گذرانید. او پس از فراگیری ادبیات عرب، در سال ۱۳۳۲ ش راهی نجف در کشور عراق شد و فقه و اصول را از استادان مطرح مدارس علوم دینی این شهر فرا گرفت (امینی، ۱۳۹۶).
او پس از چندسال اقامت در نجف، در سال ۱۳۴۲ ش به افغانستان برگشت و در سال ۱۳۴۳ ش مدرسۀ علوم دینی «امام صادق» را در قریۀ زردنی شارستان تأسیس کرد. بیشتر طلاب شارستان و ولسوالی‌های اطراف، در این مدرسه درس خوانده‌اند. امینی تا سال ۱۳۵۶ ش به تدریس و تعلیم طلاب و برگزاری جلسات سخنرانی عمومی مشغول بود (همان).
امینی با تشکیل شورای انقلابی اتفاق اسلامی افغانستان عضو آن شد و تا سال ۱۳۶۳ ش عضو آن بود (بیانی، ۱۳۹۸). امینی در زمان حضور نیروهای شوروی در افغانستان، مدت شش سال در جبهات گروه‌های مخالفِ حکومت وقت حضور داشت و بیشتر در جبهۀ غزنی و بهسود فعال بود. او با آغاز جنگ‌های داخلی در سال ۱۳۶۴ ش افغانستان را ترک کرد و به ایران مهاجر شد و در ایران، در شهر قم سکونت گزید. او ۱۹ سال در درس‌های خارج فقه و اصول حسین وحید خراسانی و محمد فاضل لنکرانی شرکت کرد و بر اساس برخی گفته‌ها به اجتهاد رسید. او کتاب خلاصة‌الافکار فی اصول الفقه را تألیف کرد که در سال ۱۳۹۰ ش در قم به چاپ رسید (امینی، ۱۳۹۶).
امینی در سال ۱۳۸۳ ش به افغانستان برگشت و مدت هفت‌سال، به امور فرهنگی و اجتماعی پرداخت. او در ۲۹ سنبله ۱۳۹۰ ش درگذشت (همان).
منبع: امینی، زهرا. (۱۳۹۶). مصاحبۀ اینترنتی محمد اکبری (علامه) با زهرا امینی. ۲۵ دلو ۱۳۹۶؛ بیانی، عزیزالله. (۱۳۹۸). مصاحبۀ حضوری زینب نوری با عزیزالله بیانی. ۳۰ سرطان ۱۳۹۸.
